به "نبودنها" عادت می کنیم و هر از گاهی در پاسخ به سوال "خوبی؟"
می گوییم "ای"
و نمی دانیم چرا
"ای" صدای سوگواری ناخودآگاهمان است در فراق "بودن ها"
ما چقدرررر دیریم...