گاهی چقدر دلم یک رفیق شش دانگ میخواهد...
کسی که به دور از جنسیت همراهت باشد،
مذکر و مونث فرقی ندارد...
فقط کسی باشد که بفهمد حالت را...
بتوانی به دور از حاشیه و ترس از هر چیزی،
تا نا کجا آبادهِ زندگی بروی..
اگر کمی حد دوستی های معمولی خود را می دانستیم؛
کمی دندان به جگر می گذاشتیم و احساساتمان را بیان نمی کردیم
حال قضیه فرق میکرد و بهترین های زندگیمان را هنوز هم کنار خود داشتیم!
می توانستیم تا سالیان دراز از دیدن حالشان؛حالمان جان بگیرد
می توانستیم
به جای خاطراتِ تلخ ؛
زندگی را پراز خاطراتِ شیرین و دوست داشتنی کنیم..
مگر چه میشود که پای عشق را وسط نکشید؟!
همه چیز که نباید به عشق ختم شود...
بعضی دوستی ها باید ناب بمانند...
خالصِ خالص...