شدیدا نیاز دارم ک یکی باشه و باهاش صحبت کنم و اروم بشم
اعتراف میکنم جای خالیه اقای همکلاسیه شدیدا احساس میشه
کاش بود و با حرفاش ارومم میکرد،چ میدونم،،،شاید اروم نمیشدم و بیشتر عصبانیم میکرد .گاهی اوقات منطقی بودنش خیلی روی اعصابه
من کار اشتباهی نکردم فقط از حق خودم و بقیه بچه ها دفاع کردم،خب حجم درسا همینطوریشم زیاده چ برسه ب اینکه ی فصل دیگه بهشون اضافه کنیم.
احساس میکنم اونطوری ک باید و شاید جواب خانم همکلاسی رو ندادم،میدونی؟؟ مدام ب خودم میگم ک محکم برخورد نکردم و سر جاش نشوندمش...
همه این نبودنا رو دلم تلنبار میشن و تبدیل میشن ب ی قده خفقان اور
خدایا اینا چ همکلاسی ای بودن ک قسمتم شدن
دخدره بر گشته میگه تو اگه مشکلی داری ب خودت مربوطه
خب نابغه مشکلی ک من دارم ازش حرف میزنم بین اکثر ماها عمومیت داره و هدف از مطرح کردنش اینه ک ی راه حل براش پیدا کنیم